Muhammed: “Muhammed” ismi, “hamd” kökünden türetilmiştir ve defalarca övülen ya da tüm övgüye değer niteliklere sahip olan kişiyi ifade eder. Rivayete göre, Abdulmuttalib, yer ve gök ehlinin Peygamber Efendimiz’i (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) övmesini istediği için ona “Muhammed” ismini vermiştir.
Ahmed: “Ahmed” ismi, “tafdil” kalıbından gelir ve üstünlük anlamı taşır. Bu nedenle “Ahmed” ismi, “Allah Teâlâ’yı herkesten daha iyi ve daha çok öven” olarak açıklanır. Peygamber Efendimiz’in (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bu isimle anılmasının sebebi, kıyamet günü kimseye verilmeyen Makâm-ı Mahmûd’un ona verilmesidir. O gün, insanlar büyük bir zorluk içerisindeyken Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Allah Teâlâ’ya niyazda bulunarak, bu durumun sona ermesini sağlayacaktır.
Mâhî: Sözlükte “yok eden, mahveden” anlamına gelir. Allah Resulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), yeryüzünden küfrü ve inkârcılığı yok ettiği için bu isimle anılmıştır.
Âkıb/Mukaffî: Her şeyin sonuncusu anlamındadır. Allah Resulü’nün (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) gönderilen son peygamber olması ve kendisinden sonra bir peygamberin gelmeyecek olması sebebiyle bu isimle anılmıştır.
Hâşir: Sözlükte “toplayan, bir araya getiren” anlamındadır. Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), gönderilen son peygamber olduğu için O’na tabi olunmuş (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ve O’nun (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) izinden gidilmiştir.
Nebiyyu’r-Rahme: “Rahmet Peygamberi” anlamına gelir. Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), âlemlere rahmet olarak gönderildiği için bu isimle anılmıştır.
Nebiyyu’t-Tevbe: “Tövbe Peygamberi” anlamına gelir. Ümmetinden birçok kişinin tövbe etmesine vesile olduğu için bu isimle anılmıştır.
Nebiyyu’l-Melâhim: “Savaş peygamberi” anlamına gelir. Cihad ile görevli olduğunu bildirmek için bu isimle anılmıştır.
