Son iki sayımızda olduğu gibi Osmanlı Türkçesi’ni yazı dilinde okuma ve yazmada kolaylık sağlayacak ekleri işlemeye devam ediyoruz. Bu sayımızda ekleri bitireceğiz.
| دو
(dı, di, du, dü, tı, ti, tu, tü) قوشدى (koşdu) |
مش
(mış, miş, muş, müş) بولمش (bulmuş) |
سه
(se, sa) وارسه ق (Varsak) |
مسي
(mesi, ması) اوقومسي (okuması) |
سين
(sın, sin) سوسين (sevsin) |
| سون
(sun, sün) دويسون (duysun) |
يش
(ış, iş) ويريش (veriş) |
وش
(uş, üş) بولوش (buluş) |
لان
(lan) خوشلان (hoşlan) |
لاش
(laş) قارشي لاش (karşılaş) |
