Ruhu isyanımın cereyanı kendi bendemde
Değildir celali hiddetim bir başka bedende.
Süremem yüz, affet diyemem, beni albastı
Çaresini bilmek beyi beni kalbimden astı.
Cağoğlunda bir otel her yer kan kırmızı iz,
Ahvali ezelden bilinir beyaz kafir kalpsiz.
Duymak şerefi kime bahşedildi dünkü o sur’u.
Melekler orkestrası mı sandın yoksa sen onu.
Eman olan kalpler der “Rab” ve o hiddeti hissetmezler.
Geri kalan ruhu berduşlar bendenizle beraber titreyecekler.
