Bismillâhirrahmânirrahîm.
1) Bu kitap (yazı), Peygamber Muhammed tarafından Kureyşli ve Yesrib’li Müminler ve Müslümanlar ve bunlara tabi olanlarla yine onlara sonradan iltihak etmiş olanlar ve onlarla beraber cihad edenler için (olmak üzere tanzim edilmiştir.)
2) İşte bunlar, diğer insanlardan ayrı bir ümmet (câmi’a) teşkil ederler.
3) Kureyş’den olan Muhacirler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile kan diyetlerini ödemeye iştirak ederler ve onlar harp esirlerinin fidye-i necatını Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre ödemeye iştirak edeceklerdir.
4) Benû ‘Avf’lar kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye iştirak edeceklerdir ve (Müslümanların teşkil ettiği) her zümre (taife), harp esirlerinin fidye-i necatını Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
5) Benû Harisler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile evvelki, şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasında iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
6) Benû Sâide’ler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
7) Benû Cuşem’ler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
8) Benû’n-Neccâr’lar kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
9) Benû ‘Amr Ibn ‘Avf’lar, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adalet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
10) Benû’n-Nebît’ler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve makul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
11) Benû’l-Evs’ler, kendi aralarında âdet olduğu veçhile, evvelki şekiller altında kan diyetlerini ödemeye ve her bir zümre, harp esirlerinin fidye-i necatını, Müminler arasındaki iyi ve mâkul bilinen esaslara ve adâlet umdelerine göre tediyeye iştirak edeceklerdir.
12) Müminler kendi aralarında ağır malî mesuliyetler altında bulunan hiç kimseyi (bu halde) bırakmayacaklar, fidye-i necat veya kan diyeti gibi borçlarını iyi ve makul bilinen esaslara göre vereceklerdir.
12/b) Hiçbir Mümin diğer bir Müminin mevlâsına (kendisi ile akdi kardeşlik rabıtası kurulmuş kimse) mümâna’at edemez (diğer bir okunuşa göre: Hiçbir Mümin diğer bir Müminin mevlâsı ile onun aleyhine olmak üzere bir anlaşma yapamayacaktır.)
13) Takva sahibi Müminler, kendi aralarında mütecavize ve haksız bir fiil îkasını tasarlayan yahut bir cürüm yahut bir hakka tecavüz veyahut da Müminler arasında bir karışıklık çıkarma kasdını taşıyan kimseye karşı olacaklar ve bu kimse onlardan birinin evlâdı bile olsa, hepsinin elleri onun aleyhine kalkacaktır.
14) Hiçbir Mümin bir kâfir için, bir Mümini öldüremez ve bir Mümin aleyhine hiçbir kâfire yardım edemez.
15) Allah’ın zimmeti (himaye ve teminatı) bir tekdir; (Müminlerin en ehemmiyetsizlerinden birinin tanıdığı himaye) onların hepsi için hüküm ifade eder. Zira Müminler, diğer insanlardan ayrı olarak birbirlerinin mevlâsı (kardeşi) durumundadırlar.
16) Yahudilerden bize tâbi olanlar, zulme uğramaksızın ve onlara muarız olanlarla yardımlaşılmaksızın, yardım ve müzaheretimize hak kazanacaklardır.
17) Sulh, Müminler arasında bir tektir. Hiçbir Mümin Allah yolunda girişilen bir harpte, diğer Müminleri hariç tutarak, bir sulh anlaşması akdedemez; bu sulh, ancak onlar (Müminler) arasında umumiyet ve adalet esasları üzere yapılacaktır.
18) Bizimle beraber harbe iştirak eden bütün (askerî) birlikler, birbirleriyle münavebe edeceklerdir.
19) Müminler, birbirlerinin Allah yolunda (uğrunda) akan kanlarının intikamını alacaklardır.
20) Takva sahibi Müminler, en iyi ve en doğru yol üzerinde bulunurlar.
20/b) Hiçbir müşrik, bir Kureyşli’nin mal ve canını himayesi altına alamaz ve hiçbir Mümine bu hususta engel olamaz (yani Kureyşli’ye hücum etmesine mani olamaz.)
21) Herhangi bir kimsenin, bir müminin ölümüne sebep olduğu katî delillerle sabit olurda maktulün velisi (hakkını müdafaa eden) rıza göstermezse, kısas hükümlerine tâbi olur; bu halde bütün Müminler ona karşı olurlar. Ancak bunlara, sadece (bu kaidenin) tatbiki için hareket etmek helâl (doğru) olur.
22) Bu sahife (yazının) muhteviyatını kabul eden, Allah’a ve ahiret gününe inanan bir Müminin bir katile yardım etmesi ve ona sığınacak bir yer temin etmesi helâl (doğru) değildir; ona yardım eden veya sığınacak bir yer gösteren kıyamet günü Allah’ın lânet ve gazabına uğrayacaktır ki o zaman artık kendisinden ne bir para tediyesi ve ne de bir taviz alınacaktır.
23) Üzerinde ihtilafa düştüğünüz herhangi bir şey, Allah’a ve Muhammed’e götürülecektir.
24) Yahudiler, Müminler gibi, muharebe devam ettiği müddetçe (kendi harp) masraflarını karşılamak mecburiyetindedirler.
25) Benû ‘Avf Yahudileri, Müminlerle birlikte (Ibn Hişam’da bu, “ma’a” (=ile) olarak, Ebû Ubeyde de ise “min” (=den) olarak zikredilir) bir ümmet (câmi’a) teşkil ederler. Yahudilerin dinleri kendilerine, Müminlerin dinleri kendilerinedir. Buna gerek mevlâları ve gerekse bizzat kendileri dâhildirler.
25/b) Yalnız kim ki haksız bir fiil irtikâp eder veya bir cürüm ika eder, o sadece kendine ve aile efradına zarar (vermiş) olacaktır.
26) Benûn- Neccâr Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır.
27) Benû’l-Haris Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır.
28) Benû Sâ’ide Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır.
29) Benû Cuşem Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır.
30) Benû’l-Evs Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır.
31) Benû Sa’lebe Yahudileri de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır. Yalnız kim ki haksız bir fiil irtikâb eder veya bir cürüm ika eder, o sadece kendini ve aile efradını zarardîde etmiş olacaktır.
32) Cefne (ailesi) Sa’lebenin bir kolu (batn)dur; bu bakımdan Sa’lebe’ler gibi mülâhaza olunacaklardır.
33) Benû’ş-Şuteybe de Benû ‘Avf Yahudileri gibi aynı (haklara) sahip olacaklardır. Kaidelere muhakkak riayet edilecek, bunlara aykırı hareket olmayacaktır.
34) Sa’lebe’nin mevlâları, bizzat Sa’lebeler gibi mülâhaza olunacaklardır.
35) Yahudilere sığınmış olan kimseler, bizzat Yahudiler gibi mülâhaza olunacaklardır.
36) Bunlar (Yahudiler)’dan hiçbir kimse (Müslümanlarla birlikte bir askerî sefere), Muhammed’in müsaadesi olmadan çıkamayacaktır.
36/b) Bir yaralamanın intikamını almak yasak edilemeyecektir. Muhakkak ki bir kimse bir adam öldürecek olursa neticede kendini ve aile efradını mes’uliyet altına sokar; aksi halde haksızlık olacaktır (yani bu kaideye riayet etmeyen bir kimse haksız vaziyette olacaktır.) Allah bu yazıya en iyi riayet edenlerle beraberdir.
37) (Bir Harp vukuunda) Yahudilerin masrafları kendi üzerine ve Müslümanların masrafları kendi üzerindedir. Muhakkak ki bu sahifede (yazıda) gösterilen kimselere harp açanlara karşı, onlar kendi aralarında yardımlaşacaklardır. Onlar arasında hayırhahlık ve iyi davranış bulunacaktır. (kaidelere) muhakkak riayet edilecek, bunlara aykırı hareketler olmayacaktır.
37/b) Hiçbir kimse müttefikine karşı bir cürüm ika edemez: Muhakkak ki zulmedilene yardım edilecektir.
38) Yahudiler Müslümanlarla birlikte, beraberce harp ettikleri müddetçe masrafta bulunacaklardır.
39) Bu sahifenin (yazının) gösterdiği kimse lehine Yesrib vadisi dâhili (cevf), haram (Mukaddes) bir yerdir.
40) Himaye altındaki kimse (cârr), bizzat himaye eden kimse gibidir; ne zulmedilir ne de (kendisi) cürüm ika edecektir.
41) Himaye verme hakkına sahip kimselerin izni müstesna, bir himaye hakkı verilemez.
42) Bu sahifede (yazıda) gösterilen kimseler arasında zuhurundan korkulan bütün öldürme yahut münazaa vakalarının Allah’a ve Resulüllah Muhammed’e götürülmeleri gerekir. Allah bu sahifeye (yazıya) en kuvvetli ve en iyi riayet edenlerle beraberdir.
43) Ne Kureyşliler ve ne de onlara yardım edecek olanlar, himaye altına alınmayacaklardır.
44) Onlar (Müslümanlar ve Yahudiler) arasında, Yesrib’e hücüm edecek kimselere karşı yardımlaşma yapılacaktır.
45) Şayet onlar (Yahudiler), (Müslümanlar tarafından) bir sulh akdetmeye veya bir sulh akdine iştirake davet olunurlarsa, bunu doğrudan doğruya akdedecekler veya ona iştirak edeceklerdir. Şayet onlar (Yahudiler), (Müslümanlara) aynı şeyleri teklif edecek olursa, Müminlere karşı aynı haklara sahip olacaklardır; din mevzuunda girişilen harp vakaları müstesnadır.
45/b) Her bir zümre, kendilerine ait mıntıkadan (gerek müdafaa ve gerekse sair ihtiyaçlar hususunda) mesuldür.
46) Bu sahifede (yazıda) gösterilen kimseler için ihdas edilen şartlar, aynı şekilde Evs Yahudilerine, yani onların mevlâlarına ve bizzat kendi şahıslarına, bu sahifede (yazıda) gösterilen kimseler tarafından sıkı ve tam bir muhafazakârlık ile tatbik olunur. (kaidelere) muhakkak riayet edilecek, bunlara aykırı hareket olmayacaktır. Haksız şekilde kazanç temin edenler, sadece kendi nefsine zarar vermiş olurlar. Allah bu sahifede (yazıda) gösterilen maddelere en doğru ve en mükemmel riayet edenlerle beraberdir.
47) Bu kitap (yazı), bir haksız fiil ika eden veya cürüm işleyen (ile ceza) arasında engel olarak giremez. Kim ki bir harbe çıkar, emniyette olur veya kim ki Medine’de kalırsa yine emniyet içindedir; haksız bir fiil ve cürüm ika hallerini, (bu sahifeyi) tam bir sadakat ve dikkat içinde muhafaza eden kimseler üzerinde tutacaklardır.
