Vadide özgür bıraktığım tavşanlar koşturuyor
Aksıyorum uçurumun kıyısında
Bir iki derken
Damıtmak istiyorum benliğimi içimdeki benden
Beni, beni aksatan lekedir ancak
Leke
Kalbimi o lekeyle diktiler anne
Aniden tutup öptüğüm o ışınlar nerde?
Kıvırcık gülüş
Kaçak bakış
Ve ta havsalamın ortasına bir sarkış
Bir tutam kemik
Bir tutam nabız
Kırmızı yaprak bir avuç
Gider gelir gelir gider o sarkaç
Ama hayır, artık hiçbir zil çalmayacak
Kalbimdeki yırtığı bir tavşan dişliyor
Dünyanın omurgasını kırıp
Batınımda çıkan dalları yolma isteği beliriyor
Ağaca bakıyorum
Ama o bir ağaç değil artık
İnsan olan yerim dağladı bedenimi
Arı bir hâlin içindeydik ve birden
Kıskaç kavrar kıskıvrak kınadığım yerimden
Bir bilek kırılabilir o gün
Bir şey kopabilir içimizde farkında olmadan
Tellerimde dans başladı
Ve ben bu yüzden, bileklerime ay kokusu sürdüm
