Kimsemiz yokmuş gibi
Ne elimizden tutan ne de yol gösteren
Hep yarı yolda bırakmış gibi herkes
Çoğu sözcük boğazımda düğüm olur
Nefes alamam, konuşamam ya da gülemem
Çokça yaşayamam
Yasakmış gibi her şey
Ya tanrının buyruğu
Ya benim sığ kalıplarım
Yaşayamam bu yüzden
Çoğunlukla kendim sebep olurum her şeye
Düşerim kaldıranım, ağlarım güldürenim olmaz
Giderim, bütün yollar önümde
Hep kimsesizliktendir çaresizliğim
Çığlıklarım susturulmuştur yüreğimde
İçimde alırım nefesi
Bir şey boğazımda düğümlenir
Ellerim, ellerim boğmaktadır nefesimi
İnsan nasıl olur kendi celladı
Korkuyorum kendimi dinlemekten, anlamaktan
Kimsesizliğim, çaresizliğim, suskunluğum bundandır
